سرانجام، با همه ی پررویی و یکدندگی ویژه ی آخوندی، از لابلای گزارش هایی که از پشت درهای بسته ی اتاق های رژیم آخوندها به بیرون درز می کند، خبرهایی شنیده و خوانده می شود، که رژیم آخوندها، به خوبی به بی توجهی مردم پی برده، و از تحریم انتخابات از سوی آنها، به هراس افتاده است.

سایت اخبار محرمانه، در این زمینه گزارش هایی را برای گردانندگان خیمه شب بازی انتخابات 24 خورداد فرستاده است که نشان می دهد اُرگان های مسئول انجام انتخابات ریاست به اصطلاح جُمهوری آخوندها (وزارت کشور، و شورای نگهبان) از بی توجهی آشکار و تمسخرمردم نسبت به انتخابات روز 24 خورداد نگران شده اند. و گزارشی را برای خامنه ای تهیه کرده و فرستاده اند.

در این که در این گزارش چه مطالبی نوشته شده است، هنوز هیچ آگاهی روشنی در دست نیست. ولی آنچه که مسلم است. این بی توجهی مردم و بی اعتنایی به دست و پا زدن های رژیم برای کشانیدن ملت ایران به سوی صندوق های رأی، هفت دلیل روشن دارد:

1 – نبودن جذابیت و گیرایی سیاسی و ملی، در مَنش هشت تنی که از میان 686 تن داوطلب نامزدی، برگزیده شده اند. زیرا این کسان (روحانی، عارف، حداد عادل، محسن رضایی، ولایتی، قالیباف، جلیلی و غرضی) دارای هیچگونه پیشینه ی مردم پسند و ملت گرایانه و شهرت نیک، آنگونه که مردان سیاسی باید در اینگونه کوشش ها و مبارزه ها داشته باشند نیستند و اصولاً معنای برنامه ریزی و پیش بینی های شایسته را در دوران چهارسال آینده که مثلاً رییس جمهور می شوند، نمی دانند. جز این که به گونه ای پیوند خانوادگی را با آخوند خامنه ای دارند!! و این حقیقت از برنامه های مصاحبه های تلویزیونی که با آنها ترتیب داده شد به خوبی روشن شده است.

2 – رد صلاحیت رفسنجانی و مشایی، که نمودار روشن از دخالت خامنه ای و دیگر مقلدان میمون صفت او، در زمینه ی دور کردن مخالفان از پهنه ی انتخابات که نشانگر آن است که اگر حتا اندکی هم بیم انتخاب شدن آنها می رفت، به دستور رهبرِ «یک رأی دار!!» باید کنار گذارده شوند.

در این نکته که اکبرهاشمی رفسنجانی بدنام و منفور خود مردی بالفطره قاتل و آدم کش است، هیچ سخنی نیست. و با جرأت می توان گفت که نَوَد درسد کشتار هم میهنان رزمنده ی برون مرز، در این دوران، به دست و به دستور رفسنجانی و فلاحیان صورت گرفته است.

ولی آیا دیگر هشت تنی که تأیید صلاحیت شدند، بی گناه و پاک هستند؟

آیا علی اکبر ولایتی در کشتارهای رژیم در برون مرز، از آن میان کشتار سران حزب دموکرات کردستان ایران، در رستوران میکونوس دست نداشت؟! آیا دادگاه عالی آلمان او را مجرم مجرم نشناخت؟ آیا به پلیس بین الملل دستور جلب او را ندادند؟!

آیا قالیباف ، خود اقرار نکرد که چماق در دست، پشت موتورسیکلت سوار می شد و مردم را با چماق می زد.

شورای نگهبان که مته به خشخاش گذارد و سن رفسنجانی را بهانه کرد ( و در مورد مشایی هیچ بهانه ای نداشت و خاموش ماند) چرا به صلاحیت دکتر ولایتی برای رییس جمهور شدن رأی داد؟! مردی که نمی تواند از مرزهای ایران بیرون برود و پلیس جهانی او را دستگیر می کند؟

آیا چنین کسی می تواند رییس جمهور باشد؟

کدام رییس جمهوری را در سراسر گیتی سراغ دارید که از ترس پلیس جهانی، پا از محدوده مرزهای کشورش بیرون نمی گذارد؟!

مردم ایران باهوشند و همین خاصه خرجی ها و دخالت های آشکار رهبر بسیار بسیار معظم!! را به خوبی درک می کنند و به همین دلیل انتخابات را مسخره می دانند.

3 – برخورد سخت و خونین دولت با معترضان به انتخابات افتضاح آمیز ریاست جمهوری در سال 1388، بدانگونه که ده ها تن وسیله اوباش و اراذل و بسیجی و پاسدار، زخمی و کشته و دستگیر شدند. و کسانی را که دستگیر کردند نیز، مورد شکنجه و تجاوز جنسی، و حتا کشتار قرار دادند. و برخی از ایشان هنوز پس از چهار سال در زندان به سر می برند. چرا؟ چون فقط گفته اند برای ما این نبود.

مردم چگونه این حوادث را فراموش کنند؟ و به چنین انتخابات و چنین دولتی، بی اعتنا و بی توجه نباشند؟

4 – ناتوانی دستگاه صدا و سیمای آخوندی، در ایجاد موج تبلیغاتی، و ایجاد شور انتخاباتی در مردم، و انجام گفتگوهای تلویزیونی مسخره و پوچ، با هشت تن عروسک رهبر، که روزها باعث تمسخر و خنده ی مردم شد. زیرا یک عجوزه ی هشتاد ساله را هر اندازه هم که کوشش کنند، نمی توانند، زیبا و جوان نشان دهند.

5 – حمایت نکردن احمدی نژاد و کابینه اش از جریان انتخابات، و کنارکشیدن دستگاه های زیر پوشش ریاست جمهوری، و سکوت آنها درباره ی رویدادهای مربوط به انتخابات، و عدم همکاری با ایشان که نمایانگر قهر احمدی نژاد از رد صلاحیت شدن دوست صمیمی او «مشایی» بود.

6 – عدم اعتماد همگانی به صداقت دستگاه، و شخص آخوند خامنه ای، و احتمال قریب به یقین تقلب رژیم در آرای مردم، که از 34 سال پیش تا امروز، بارها و بارها، گواه بوده ایم، که تقلب ها مانند روز روشن بود، ولی آخوند پر رو و وقیح و بی آبرو، با نهایت گستاخی، این تقلب ها را انجام داد، و با کوچک ترین اعتراض و واکنشی از سوی مردم، به سختی آن ها را سرکوب کرد.

7 – روشنگری ها و کوشش های پی گیر رسانه های برون مرزی ایران، چه رسانه های شنیداری، چه رسانه های نوشتاری و چه رسانه های دیداری (روزنامه، رادیو، تلویزیون) در زمینه بازکردن مشت دزدان آرای مردم کشورشان. که با همه ی تلاش رژیم و انداختن پارازیت های خطر برای تندرستی مردم، بر روی برنامه های این رسانه ها، و رفتن مانند دزدان بر روی بام های مردمی که بشقاب های ماهواره ای داشتند، بی پروانه ی آنها، و رسانیدن خسارت های فراوان به دارایی های ایشان، باز هم این رسانه ها توانستند آوای خود را به هم میهنان خویش برسانند، همه و همه ، باعث شده که مردم، انتخابات آخوندی را جدی نگیرند و مسخره کنند.

افتضاح انتخابات در ایران، پیشینه درازی دارد. ولی اگر در گذشته، گردانندگان کارها، پنهانی، و به صورت نسبتاً آبرومند در رأی مردم دست می بردند، و نوکران خود را از صندوق بیرون می آوردند ، از سی و چهار سال پیش به این سوی، مشتی آخوند سرخورده ی عقده ای با قلدری و بی آبرویی و گستاخی، رأی مردم را می دزدند، و شرم هم نمی کنند.  

خوشبختانه هم اکنون رژیم چه بخواهد ، و چه نخواهد، پی برده است که مردم توجه و اعتنایی به تلاش های ریز و درشت آن ندارند. و مال بد را بیخ ریش صاحبش چسبانیده اند.

امید است تو دهنی ای که مردم ، به رژیم در 24 خورداد خواهند زد. چنان آوایی داشته باشدکه در سراسر گیتی شنیده شود.