در حالی که محمود احمدی نژاد رییس جمهور رژیم تهران امسال نیز به نیویورک آمده و در پشت تریبون سازمان ملل متحد داد سخن می دهد که سال هاست که این مجمع، جولانگاه گرگ و گرازهای حکومت اسلامی و بلندگوی رژیمی است که در آخرین دهه های قرن بیستم با شورش و اغتشاش از لجن زار فرقه های مذهبی قرون برخاست و یک نظام متجدد امروزی را با توطئه اجنبی به سقوط کشانید و متأسفانه از سوی کشورهای متجدد و متمدن غربی، دوستان آن نظام، این رژیم واپسگرای حاکم بر ایران به رسمیت شناخته شد.

نیویورک، سازمان ملل متحد سالیان سال است که بوق ِ نعره های نمایندگان رژیمی است که در بدو سلطه اش بر ایران سفارت همان کشور را اشغال کرد، دیپلمات های همان کشور را به گروگان گرفت و  444 روز عذابشان داد و آمریکا را در مقابل یکی از غیرانسانی ترین مشکلات تاریخی خود قرار داد که حتی در دنیای جنگ سرد هم بی سابقه بوده. جنگ سردی که حتی هردم جرقه سوء تفاهمی می توانست به انفجار مهیب اتمی منجر شود.

سازمان ملل و نیویورک سال ها در حیطه سم کوبی ها، هرزه درایی ها و در اختیار حکومتی بوده است که شنیع ترین دروغ ها و اتهام های ضدانسانی و کریه ترین بهتان ها را علیه نظام گذشته ایران عنوان کرده و به بهانه «نوکر امپریالیسم آمریکا» از تریبون همین جایگاه بین المللی یاوه های خود را جار زده که همیشه انزجار جهانی را به همراه داشته است. آن هم در مجمع یک سازمان جهانی که دولت ایران در پایان جنگ دوم در شورای امنیت آن پشت ابرقدرت شوروی سابق را با طرح افتخار آفرین «خروج فوری ارتش سرخ از آذربایجان ایران» به خاک رساند و تحسین جهانیان را برانگیخت. مجمع جهانی سازمان ملل متحد یک بار دیگر شاهد بود که چگونه دولت ایران حقانیت خود را در ملی شدن صنایع نفت علیه استعمار انگلستان به ثبت رسانید.

دولت آمریکاـ به هر بهانه ای ـ سالیان سال است که تریبون مجمع عمومی سازمان ملل متحد را در اختیار رژیم فاسد و واپسگرایی گذاشته است که همه ی آن چه در یک جامعه آزاد جهان ـ مبتذل، غیراخلاقی، زشت، قبیح، ضدانسانی (و مهم ترین آن دروغ) است! ـ علیه آمریکا و سایر کشورهای جهان عنوان می کند و حتی خواستار نابودی کشوری می شود که عضو همین سازمان ملل متحد است.

سالیان سال است که نیویورک و سازمان ملل متحد، جایگاهی است که آمریکا و آمریکاییان مورد شرم آورترین اتهامات قرار می گیرند. فاجعه ای یازدهم سپتامبر ـ که جهان را به تأثر و تألم فرو برد و قلب آمریکاییان را به درد آورد ـ از سوی چنین رژیمی ، در همین سازمان ملل و رسانه های همین کشور «توطئه» نام می گیرد و تروریست های اسلامی ـ که چه بسا در ایران دوره آموزشی هوانوردی و خرابکاری را دیده بودند و دست به این حادثه خونین و کشتار علیه مردم آمریکا زدندـ قهرمانان جهانی نام می گیرند مورد تجلیل و تکریم حکومت اسلامی ایران واقع می شوند.

متأسفانه مقامات آمریکا، بلندگوی سازمان ملل متحد را ـ در اختیار موجوداتی گذاشته اند که از اعماق مرداب قرون، انحطاط و تحجر برخاسته و اکنون با وقاحت زایدالوصفی خواستار مدیریت جهانی هم هستند: آمریکا را ورشکسته می نامند. اروپا را فاسد می خوانند و به دولت های آمریکا و اروپا فحاشی می کنند و جنایتکارشان می دانند و می نامند. در حالی که آمریکا با صرف میلیون ها دلار و جان جوانانش ، شرّ صدام حسین و حکومت طالبان ـ دو دشمن حکومت اسلامی تهران را با حمله به عراق و افغانستان ـ از سر آخوندهای حاکم کوتاه کرده و آنها باد به غبغب می اندازند و کُرکُری می خوانند و حرف خود را «حرف اول منطقه» می دانند!؟

متأسفانه این آمریکاست که سالیان سال این فرصت را در اختیار یک حکومت غاصب ، متجاوز به حقوق بشر گذاشته است حکومتی که ایران را به سرزمین وحشت ، کشور اعدام های گسترده، بازداشت های دائمی ، زجر و شکنجه و فقر و اعتیاد و فساد مبدل کرده است و با نهایت وقاحت تریبون سازمان ملل را مانند پرچمی از حقانیت خود به اهتزاز درمی اورد تا هرچه بیشتر به مردم ایران زور بگوید و وحشت آفرینی کند. به زندان بکشد ، به بالای جرثقیل دار بفرستد. درآمد ملی مردم را به باد دهد ، میان تروریست های اسلامی بذل و بخشش کند و سازمان ملل متحد نیز بزرگ ترین حکومت استبدادی جهان را به رسمیت بشناسد