انجام این «همه پرسی» آزاد، در نزد نهادهای حقوق بشر، سازمان ملل و دولت های غربی خواهد بود!

بی تردید رژیم از برگزاری یک رفراندوم آزاد امتناع خواهد کرد و از این رو این فراخوان برای جلب انظار بین المللی و جلب حمایت دولت های غربی است!

 

دوستانی که در خارج ازکشور با انجام رفراندوم- زیرنظرسازمان های ملی و بین المللی- مخالف هستند، متاسفانه بین دو رفراندوم (رفراندوم برای رفتنِ جمهوری اسلامی و انتخابات برای آمدنِ رژیمی سکولار و پارلمانی) اشتباه می کنند.

نگارنده- بارها- به ضرورت انجام رفراندوم- نه توسط جمهوری اسلامی بلکه زیرنظرسازمان های ملی و بین المللی- برای عبورِ مسالمت آمیزاز جمهوری اسلامی اشاره کرده و در این باره- خصوصاً- به مسئولیت سنگین خانم بعضی از مبارزان سیاسی و فعال حقوق بشر تأکید کرده است. این مسئولیت- چنانکه خواسته بودیم- متضمنِ طرح و ثبیت انجام رفراندوم آزاد در نزدِ نهادهای حقوق بشری سازمان ملل و دولت های غربی بود.

اینک خوشحالم که این خواست ملی، مشروع و مدنی از طرف برخی چهره های سیاسی و فعالان دیگر حقوق بشر ابرازشده است.

 بی تردید سرانِ رژیم از برگزاری یک رفراندوم آزاد امتناع خواهند کرد از این رو، فراخوان بیشتر برای جلب افکار بین المللی و خصوصاً جلب حمایت و پُشتیبانی دولت های غربی  ارائه شده تا با توجه به اعتراضات عظیم مردم درشهرهای ایران، از طریق فشارهای سیاسی و اقتصادیِ بین المللی، رژیم حاکم را  نسبت به این خواستِ مدنی و مشروعِ  ملت ایران وادار به تمکین و تسلیم نمایند.

به نظر نگارنده، برگزاری رفراندوم زیر نظر سازمان های ملی و بین المللی در ذات و جوهرِ خود، طرحی برانداز و سرنگون ساز است، هم ازاین روست که حتی «شَبحِ» آن (پیشنهادحسن روحانی) خوابِ جناح های حاکم را آشفته کرده است،چراکه براساس همه پُرسش ها و بررسی های مَیدانی، بیش از90% مردم ایران با ادامه رژیم حاکم  مخالف اند. بنابراین، برخلاف نظر برخی دوستان، انجام انتخابات آزاد یا رفراندوم  بعد از سرنگونی رژیم، تعلیق و تعویق خواست حیاتیِ ملت ایران به آینده خواهد بود.نظرِ این دوستان، درعین حال، نوعی «سالبه به انتفاء موضوع» می باشد چرا که بعد از سرنگونی رژیم اسلامی، دیگر نیازی به اجازه هیچ رهبر یا ولی فقیهی برای انجام رفراندوم نیست. به عبارت دیگر، برگزاری رفراندوم یا انتخابات آزاد بعد ازسرنگونی نظام، نوعی «تحصیل حاصل» خواهد بود و به قول معروف: چونکه 100 آمد، پس 90هم پیشِ ما است!

دوستانی که  درخارج از کشور با انجام رفراندوم- زیر نظرسازمان های ملی و بین المللی- مخالف هستند، متاسفانه بین دو رفراندوم (رفراندوم برای رفتنِ جمهوری اسلامی و انتخابات برای آمدنِ رژیمی سکولار و پارلمانی) اشتباه می کنند. از این گذشته، سئوال این است که برای عبورِ مسالمت آمیز و کم هزینه از جمهوری اسلامی چه  پیشنهادِ فوری، عملی و ممکنی  وجود دارد؟

در هر حال، صرف نظر ازبرخی «ملاحظات»، نگارنده، انتشار این فراخوان را گامی مبارک در راستای رهائی ملی و کوششی فرخنده برای استقرارِ صلح، ثبات و امنیت درمنطقه و جهان می داند.

***

اشاره درهمین باره: نویسنده گرامی علی میرفطروس از سال ها پیش با چندین مقاله در این باره روشنگری کرده اند:

- سالِ سرنوشت!

- رفراندوم: اینست شعارِمردم!

- برگزاری رفراندوم: ظرافت ها و ظرفیت های يک طرح،

- جنبش رفراندوم، «ارکستر بزرگ ملی» است!

- ملینامرکوری وشیرین عبادی

- حسن روحانی و تقاضای انجام رفراندوم

 - رفراندوم روحانی و رفراندوم ایرانی!

- جُغدِ جنگ: سرودی در ستایش صلح،

- فردا، خیلی دیراست!

 - درحاشیه «فردا خیلی دیر است!»