نه سال قبل در چنین ایامی به «جنبش ملی ما هستیم» برای نخستین بار از مردم دعوت کرد به مناسبت بزرگداشت روز کوروش- هفتم آبانماه- در نزدیکترین جمعه به هفتم، به دیدار بزرگمرد تاریخ ایران، کورش بزرگ در منطقه پاسارگاد بروند.

همین جا باید یادآوری کنم که در این زمینه و به ویژه توجه به هویت ملی و تاریخی که کورش و تاریخ ایران، نماد به حق آن است دکتر «اسماعیل نوری علا» و به ویژه همسرش «شکوه میرزادگی» زحمات بسیار متقبل شدند تا جائیکه جهانی شدن هفتم آبان بسیار مدیون این دو تن است.

در سال 1387- کمتر کسی تصور می کرد که مردم در پاسخ یک جنبش، این راه سخت را هموار کنند و عازم پاسارگاد شوند. آما چنین کردند و شد.

آنروز که نزدیکترین جمعه به هفته آبان بود، بارندگی هم مزید بر علت سختی راه شد اما با این حال صدها تن از گوشه و کنار ایران عازم شیراز و پاسارگاد شده بودند. حکومت ظاهراً پیش از دیگران جنبش ملی «ما هستیم» را باور کرده بود چرا که از قبل تمهیداتی اندیشیده و بسیار مامورانی را بسیج کرده بود که راه بر مردم ببندند و بستند. باورش کمی سخت است اما چون به همت تکنولوژی این سالها دیگر ثبت ویدیوئی این قبیل جریان ها، آسان است.

 تمام آن رویداد ضبط شده موجود است. مردم سختی کشیده از راه دشوار در مقابل سد ماموران معترض شدند که مگر می شود راه را بر بازدید کنندگان یک اثر تاریخی بست و این چه سیاستی است؟ افسر فرمانده ماموران در پاسخ گفت:  بازدید از پاسارگاد اشکالی ندارد، چون یک تلویزیون ضدانقلاب این دعوت را مطرح کرده ما موظف به جلوگیری از ورودتان هستیم! مردم اما دست نکشیدند. از همان فاصله شعار دادند. ما هستیم! کورش پدر ماست، ایران وطن ماست و دسته جمعی سرود «ای ایران» خواندند.

در همه ی این 9 سال گذشته این مراسم انجام شده است. هر بار که هفته آبان به جمعه افتاد طبیعی است که استقبال از آن فزونی گرفت. اما آنچه که مهم است این که در همه ی این سالها، این مراسم انجام شده و آرام آرام حکومت دانست که نمی تواند جلودار مردم باشد.

سال قبل اما، حکومتیان راهکاری اندیشیدند: کاری کنیم که بتوان در این مراسم بشود معترض مردم شد، چون بازدید از پاسارگاد به خودی خود نمی تواند دلیلی بر  اعتراض به مردم حاضر در آرامگاه کوروش باشد!

 پس ترفند جدید حکومت این بود که خود برخی شعارهای قابل تعقیب را مطرح کرد که چند تن را بازداشت کند و درس عبرتی شود برای دیگران!

اما این ترفند رژیم به دلیل اهمیت مراسم و جمعیت کثیر حاضر در مراسم، این ترفند چندان موثر واقع نشد، پس راهی دیگر اندیشیدند.

این راه دقیقاً ادامه ی همان سناریوی اطلاعاتی امنیتی جمهوری اسلامی در قبال اپوزسیون است یعنی مشابه و موازی سازی به این عبارت که به لباس اپوزسیون در بیایند. اما راهی روند که اصل ماجرا نفی شود.

حالا، گروهی پیدا شده اند که: مگر می شود! مگر می شود مراسمی که باید هفته اول آبان- یعنی روز یکشنبه برگزار شود، به روز جمعه- پنجم آبان موکول شود!!؟ وای ایران، که کورش رفت! ایرانیت رفت! چرا که به مردم گفته شده جمعه پنجم آبان مراسم روز کورش را با حضور در پاسارگاد آغاز می کنیم و تا یک شنبه هفته آبان ادامه می دهیم.

طبیعی است که هر کودک خردسالی می داند، دعوت از مردم را برای یک حضور عمومی در روزی که تعطیل عمومی نیست، یعنی دعوت از گروه اندکی که کار نمی کنند، مدرسه نمی روند، دانشگاه ندارند، مشکل بانکی در پرداخت و دریافت چک ندارند پس آنقدر آزاد هستند که می توانند حتی در یک روز کاری هم شهر و دیار خود را رها کرده و عازم پاسارگاد شوند. در مقابل دعوت از مردم برای روز جمعه یعنی حتی کسانی که قصد حضور ندارند، چون بیکارند و شاید حتی دنبال وقت گذرانی، به باورمندان بپیوندند و جمعیت افزون برآنچه شود که هست.

در این دو طرح یک موضوع قابل بحث است: این مراسم یک تظاهرات است، هر چه جمعیت بیشتر، موفقیت بیشتر. جدا از این اصل باید دید چه کسی می خواهد، جمعیت کم باشد و چه کسانی در پی جمعیت بیشتری هستند؟ طبیعی است که اگر دست حکومت باشد از اصل نخواهد گذاشت که چنین مراسمی برگزار شود پس حالا که نتوانسته مانع برگزاری آن شود و بهتر است کاری کند که جمعیت کمتری در مراسم حضور پیدا کنند در مقابل دیگرانی که در پی جمعیت بیشتری هستند مردم را به حضور در روز جمعه تشویق می کنند، تا به هدف دست یابند.

اینجا مسئله دیگری نیز مطرح است. ردیابی کسانی که در این مراسم شرکت می کنند- اگر جمعه باشد عملاً غیر ممکن است، اما برگزاری مراسم در روز یک شنبه از دو جهت این فرصت را، به دستگاه امنیتی می دهد که یک بخاطر جمعیت کمتر کنترل و شناسایی راحت تر انجام شود و مضافاً براینکه اگر معلمی، شاگردی، دانشجویی، کارمندی و کارگری روز یک شنبه از حضور در محل درس یا کار خود امتناع کرده پس پیداست که کجا بوده است؟!

ملاحظه می فرمائید که دستگاه اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی سالهاست با زبان اپوزسیون به جنگ اپوزسیون آمده است!