هنگامی که محمود احمدی نژاد در حال گذر از سرسرای سازمان ملل بود، خبرنگار بی بی سی از وی پرسید: یکی از نمایندگان مجلس اسلامی به او اعتراض دارد که چرا 162 نفر را با خودش به نیویورک آورده است؟
رییس جمهور همانطور که با گروه کثیری از همراهان به سرعت رد می شد جواب داد: گُه خورد!
محمود مشنگ در این سال ها مزخرف زیاد گفته است ولی این یکی را خوب مزخرف گفته و جای دستخوش دارد!؟
واقعاً از رهبر و رییس تشخیص مصلحت، جنتی، اژه ای و قرمانده سپاه و رییس قوه قضاییه و ... و ... پرروتر همین اهل مجلس اسلامی هستند که یک نماینده از طرف آنها این عیب و ایراد مخارج (گیریم چندصد میلیون دلاری از ریخت و پاش احمدی نژاد در این سفر را) جار زده است. در حالی که اکثر نمایندگان در 4 سال اول ریاست جمهوری او بوده اند و حالا هم ـ در این دومین چهارسال ریاست او حضور دارند ـ در مملکت این همه حیف و میل از درآمد نفتی شده است (حدود 470 میلیارد دلار درآمد نفتی آن قطعی است) ولی تا به حال هیچ بازخواستی از احمدی نژاد و کابینه او نکرده اند (حالا بابت سکوت و خفقان گرفتن درباره این همه دستگیری ها، زجر و شکنجه و اعدام ها، توی سرشان بخورد) از این همه گرانی و تبعیض از بین رفتن صنایع و کشاورزی ایران، تعطیل شدن تولیدات مملکتی و دربست 65 بیلیارد دلار واردات سالانه همه چیز که موجب تخته شدن کشاورزی و صنعت و بازار ایران ـ و جمیع کارخانه های کوچک و بزرگ شده است ـ ابداً آن ها چیزی به زبان نیاورده اند!
در واقع در همه این سال ها، مجلس یک پا شریک دزد و رفیق قافله (بابت حقوق کلانی که از خزانه مردم می گیرند) بوده است که یا با پول دهان نمایندگان را بسته اند و با واگذاری خانه های غصبی و به اصطلاح فقهی ( مجهول المالک) و اتومبیل و وام های چندصد میلیونی و یک چند میلیارد تومانی!
چنین نمایندگانی باید دسته جمعی «گُه» تناول کنند و به خصوص آن پفیوزی که خوابیده پارس می کند و از طرف نمایندگان مجلس چنین سئوالی از محمود مشنگ کرده است که احمدی نژاد به حق و به جا توی دهان او زده است گرچه یکی دو روزنامه آمریکایی همین کلمه «گُه» را توی پیشانی او چسبانده (روزنامه نیویورک پست) وهم او را «یک قطعه گُه» نامیده است.
کما این که وقتی که ایرانیان «ما هستیم» در ناف نیویورک شعار می دادند: هی هی، هوهو، احمدی نژاد، گو گو» عده ای از ایرانیان خیال می کردند آن ها هم «گُه» را به پیشانی ریاست جمهور منفورشان چسبانیده اند!
نمایندگان مجلس اسلامی تمام خبط و خطاهای فاحش احمدی نژاد را از دیر و دور تا حالا (سابقه سیصد میلیون تومان پول گم شده در شهرداری تهران و یک صد میلیون دلاری مفقود شده در دوره 4 ساله اول ریاست جمهوری اش) در پرونده کاریش نادیده گرفته اند ـ که در مقابل همه این درآمدی نفتی که ـ در این 8 سال نصیب او شده وبه 500 میلیارد دلار می رسد ـ عددی نیست و با این بحران فاحش اقتصادی وضع سکه طلا و ارز، بیکاری و گرسنگی عمومی در واقع ریاست جمهوری او و افراد کابینه اش آبرویی ندارند که از او بابت خرج و مخارج سفرعره و عوره و شمسی کوره که به دنبال خودش در سازمان ملل به راه انداخته همراه با عده ای از رفقای اَجغ و وَجغ اش ـ که آنها را هم به زیارت ینگه دنیا برده ـ معترض اش بشوند. او عینهو آن زن بدکاره ای که در زمان قدیم به فرمان داروغه، ماست به صورتش می مالیدند، وارونه سوار خرش می کردند و پشت سر او نقاره می زدند و در محلات می چرخاندند و مردم از ریخت او می خندیدند و «هو»اش می کردند و هره کره داشتند روزی یکی از زنان روسپی از جا در رفت و گفت: مگه چی شده؟ ماست به صورتم مالیدم که خنک بشوم! سوار خرم کردند که گردش کنم! نقاره برایم می زنند که دلم باز بشه! شماها برید فکر خودتان را بکنید!
