در تمام دوران جنگ 8 ساله ایران و عراق چه آن موقعی که نیروهای مهاجم خرمشهر را تصرف کرده و همچنان از ناحیه غرب ایران پیش می رفتند تا آن موقعی که پس از دوسال عراقی ها دو دستی خرمشهر را به نیروی مسلح ایران – که با سماجت و جانبازی پای پس گرفتن آن ایستاده بودند، تحویل دادند - شعاری که از سوی رژیم مرتب شنیده و روی در و دیوار، از قول امام خمینی نوشته می شد این بود: کربلا میاییم! امام خمینی (یا) تصرف قدس از راه کربلاست!

حتی به قدری برای این کربلا که زمانی جاذبه زیارتی داشت، اهمیت استراتژیکی/ مذهبی! قائل شدند که از دورترین نقطه شمال و شرق و سراسر ایران در تمام جاده ها یک تابلوی «فرسنگ شمار» کنار جاده ها کاشته بودند که برحسب دوری و نزدیکی و فاصله از خاک ایران تا کربلا را نشان می داد: مثلاً مسافری که از تبریز می خواست به سوی تهران و یا غرب و جنوب کشور برود، پیداست که از آنجایی که حرکت می کند، فرضا 2450 کیلومتر تا «کربلا» فاصله دارد که تا می رسید نزدیک شهرهای مرزی با عراق در کرمانشاه و نزدیک به جبهه های جنگ که این «فرسنگ شمار» ها می رسید به 130 کیلومتر تا کربلا!... 40 کیلومتر تا کربلا! یعنی طوری وانمود می کردند که رسیدن به کربلا مثل «آب خوردن» است!

فرمانده کل قوای جمهوری اسلامی جناب فیلدمارشال هاشمی رفسنجانی به همراه ژنرال چهارستاره سردار پاسدار محسن رضایی فرمانده سپاه برای همین 30، 40 کیلومتر رسیدن به کربلا چندین و چند عملیات به نام های «بیت المقدس، فتح المبین» و یا به نام ائمه اطهار به راه انداختند و پشت جبهه ایران را از کشته ، پشته ساختند و تا می توانستند مجروح و معلول که ناچار شدند برای این که اجساد کشته شدگان در راه کربلا، دست و پاگیر مابقی قشون اسلام نشود که باز هم عده تازه نفس تری هرچه زودتر کشته شوند - «فتوا» ی امام را سفارشی دو قبضه کردند که کشته های لشکر اسلام را بدون غسل و کفن با همان اونیفورم های جنگی، نه در قبرهای انفرادی و یا چند طبقه بلکه در گودال های بزرگ بریزند و گودال ها را با خاک بپوشانند!

تا بالاخره - لشکرکشی و دشمن کشی برای رسیدن به «قدس عزیز» از راه کربلا – به پایان همان قصه های خاله گوزگوزک رسید که: بالا رفتیم ماست بود، قصه ما راست (یعنی شعار جنگ جنگ تا پیروزی) پایین اومدیم، دوغ بود، قصه ما دروغ بود! (جریان آتش بس و کاسه زهر ئوشیدن امام به جای رسیدن به قدس عزیز)!

البته پیش از رسیدن به این خفت جنگی / سیاسی. مردم به عمامه به سرهایی که فرماندهی قوای اسلام را داشتند از این بابت به طعنه در زیر همان «کیلومتر شمار»ها و با شعارهای دیواری: کربلا، ما می آییم! «امام خمینی» - می نوشتند - : تو غلط می کنی! «امام حسین»

اما متأسفانه هنوز امضای «آتش بس» خشک نشده بود که «زائران کربلا» بدون اعتنا به خون آن همه جوانی که – ده ها هزار برابر 72 تن صحرای کربلا – به دست عراقی ها کشته شده بودند و میلیون ها معلول و مجروح - از روی خرابه باقی مانده از جنگ گذشتند و به زیارت کربلا شتافتند. کربلایی که مثل خود «کشور جعلی عراق» - که گوشه ای از باقیمانده امپراتوری سنی عثمانی بود (که انگلستان با چند خط کشی ساده، چند کشور «جعلی» ساخت) با تمام ضمائمی که در این سرزمین ها بود از جمله «عتبات عالیات» برای شیعیان.

مزار امامانی که متأسفانه زمان هایی در جنگ قدرت میان خلفای کله خر اموی و عباسی و سایر حکام عرب چندبار این «بقاع متبرکه» را منهدم کرده بوده، آتش زدند و آن ها را به آب بسته بودند. ولی به هر ترتیبی آنها را در کربلا، نجف ، سامرا و کاظمین دوباره بازسازی کردند و ملاحظه می فرمایید که از آن زمان (کشور عراق و بازسازی کربلا و نجف) تا کنون شیعیان ایران حتی از نان سفره خود زده اند که به زیارت عتبات عالیات بروند و حکومت اسلامی مبالغ کلان از بودجه مملکت کنار گذاشته تا «آئینه کاری» تعمیرات و طلاکاری «عتبات عالیات» تکمیل، بازسازی کند و در این مورد سلاطین و پادشاهان ایران هم سنگ تمام گذاشتند و حتی رضا شاه که اعتقادی به این زیارت بازی ها و روضه خوان ها نداشت، تحت تأثیر عوامِ «ضریح پرست»، از این پول ها مایه گذاشت.

اما امسال با وجود همه تحریم ها و خالی بودن سفره های مردم و در حالی که کفگیر حکومت به ته دیگ خورده به جای این که از اداره موقوفه عراق و از آن پول هایی که به داخل ضریح ها می ریزند، چیزی برای تأمین خورد و خوراک مردم ایران وام بگیرند، مبالغ میلیاردها تومانی خرج سر و دست کشیدن به تاسیسات «عتبات عالیات»، تکمیل، بازسازی شود و حرم های مطهر چندگانه آن کشیده اند چون امام خمینی سفارش کرده ما هرچه داریم ، آخوندها و روضه خوان ها و امامزاده های جعلی ها و مداح ها و آیات عظام هرچه دارند از تاسوعا و عاشورا دارند! بدون این که یک دینار از شیعیان عراق و پول نفت عراق (که جایگزین نفت تحریم شده ایران است) مایه بگذارند، بابت طلاکاری ، ایجاد محوطه های جدید برای گشایش وسعت حرم ها خرج کرده اند که هفته گذشته به مناسبت ایام عاشورا و تاسوعا معاون فرهنگی ستاد بازسازی عتبات عالیات در جمهوری اسلامی  گزارشی به این شرح داده است:  

«بزرگ ترین گنبد جهان در سامرا در عراق بر فراز حرم امامین عسگرین ساخته شده و به مناسبت ایام محرم از این گنبد تمام طلا رونمایی خواهد شد و طرح توسعه حرم آن، سرداب متعلق به امام زمان و آینه کاری حرمین شریفین در حال اجراست. هم چنین آسیب ها و ضایعات ساختمانی و بهداشتی که در دوران صدام حسین به حرم های مطهر عتبات عالیات وارد شده ، نوسازی و از نظر وضعیت بهداشتی و درمانی ، تطهیر و پاکیزه کردن عتبات، تعویض فرش های فرسوده انجام خواهد شد. مجتمع پذیرایی سیدالشهدا در چند طبقه دایر می شود و ساخت بیمارستان تخصصی 120 تختخوابی در جوار حرم امام حسین تا پایان امسال ، مورد بهره برداری قرار می گیرد که از هم اکنون تعدادی از پزشکان فوق تخصصی برای طبابت 6 ماهه افتخاری در این بیمارستان ثبت نام کرده اند. به مناسبت فرارسیدن محرم امسال (از برکت انرژی هسته ای حق مسلم ایران است) پروژه گسترش صحن و شبستان ها به اجرا درآمده است به واسطه این که صحن و حرم مطهر امام علی از لحاظ ابعاد محدود بود، ساخت آن با 218 هزار متر مربع آغاز شده است».

 ستاد بازسازی عتبات عالیات کشور «طلاکاری و مقاوم سازی حرم امام جواد در کاظمین را از دیگر اقدامات ستاد» عنوان کرده و هم چنین  ترمیم طلاکاری ایوان نجف و افزودن بر ارتفاع گنبد طلای امام حسین، چند طبقه کردن بین الحرمین و طرح جامع کربلا، سپس طرح جامع کربلا، زیرسازی و تعویض سنگ حرم ها ، پروژه آب شیرین کن، رسیدگی به حرم طفلان مسلم هم، انجام می گیرد.

با این همه تجلیل و تکریم مردم ایران از شهدای کربلا و امامان شیعه، اصرار روضه خوان ها برای اشک گرفتن از شیعیان و سفارش به این که گریه کنید مسلمون ها؟ ... به خاطر این است که چون دکان آنها هم باید رونق داشته باشد مردم باید توی سرشان بزنند چون آقایان می خواهند حکومت کنند و برای این که اشک بیشتری از مردم بگیرند و همچنان عده بیشتریی از مردمان ، جوانان مردم، دختران مردم، زنان مردم، را به عنوان «محاربه با حکومت اسلامی» به دار بکشند و ده ها هزار تن را به اسارت در زندان ها زجر و شکنجه بدهند از طرفی سیورسات بساز و بفروش ها و مقاطعه کارهای عراق روبراه است و در کشور امام زمانی و عزای حسین همچنان از دهنه بلندگوها خرگردن، صدای خرگردن های مداح و آخوندها شنیده می شود که : گریه کنید مسلمان ها... گریه کنید... گریه کنید...!

به قول »ایرج میرزا»:

صد روز دگر برو چو امروز ...

بشکاف سر و بکوب دنده

هی بر سر و ریش خود بزن گل

هی بر تن خود بمال سنده

هی با قمه زن به کله خویش

کاری که تبر کند به کنده

هی بر سر خود بزن دو دستی

چون بال که می زند پرنده

هی گو که حسین کفن ندارد

هی پاره بکن قبای ژنده

زن قحبه چه میکشی خودت را؟

دیگر نشود حسین زنده

کشتند و گذشت و رفت و شد

خاکش علف و علف چرنده