بیایید ستاره بچینیم، از شماره ۱۲۱

by علیرضا میبدی

 

 

در قنداق

انقلاب ها همه در آغازه راه خونین و پرشر و شورند اما به تدریج و در عبور از گذرگاه های تاریخ از نفس می افتند و دست از تندخویی می شویند و آرام و قرار می گیرند.

... این تنها انقلابی است که همچنان در قنداق شیرخوارگی و طفولیت نق می زند و می کشد و منقلب و نا آرام است.

 

بیایید ستاره بچینیم

کسی که می گوید انسان قادر به چیدن ستاره ها نیست قدرت تخیل خود را از دست داده است

 

ساعت

خاور میانه ساعت بزرگی است که عقربه ندارد

 

 

کوچ

 

دخترک در قشلاق

با صدای بره ها و بزغاله ها

برای خود شال و کلاه تازه می بافد

برای شب های برفی زمستان

 

تنها ... خیلی تنها

 

او «رهبر معظم» بود

ما رهبر معظم نبودیم

ما هر وقت می خواستیم «رهبر معظم» را ببینیم

به او نگاه می کردیم

اما او هر وقت می خواست رهبر معظم را

ببیند مقابل آینه می ایستاد و

«رهبر معظم» را نگاه می کرد!

Comments

Leave a Comment

Archived_issue
مشترک شوید  $1.70 تک شماره 
Library