در حالی جهان سال جدید مسیحی را پشت سر گذاشت که کشور ما در آخرین ماه های سال خورشیدی با انبوهی از مسایل لاینحل گذشته و مشکلاتی دایم روبروست که بایستی برای حل آن تصمیم گیری جدی و جدیدی صورت بگیرد در همین حال بگو مگوهای حکومتی: گلیم از زیر پای هم کشیدن ها، پا توی کفش همدیگر کردن ها، کش و واکش سهم گیری های جناحی از حاتم بخشی های حکومتی، حسادت به مقامات و امتیازات رقبا و امکانات از سوی مسئولین امور و بسیاری از گله و گله گذاری ـ که زاییده حکومت ولایت فقیه در ایران است ـ نه این که تخفیف نیافته بلکه تشدید هم شده است .

در همین حال به توصیه آیت الله علی خامنه ای از هم اکنون تمام ارگان ها و دم و دستگاه های حکومتی دورخیز کرده و خود را آماده می سازند که نه فقط ضایعات و رسوایی های انتخابات سال 88 را پاک کنند (که هنوز بیخ ریش رژیم باقی مانده است) هنوز نتوانسته اند در مورد افتضاح و فساد در گندکاری متهمان زندان کهریزک حتی یک دادگاه نمایشی به راه بیندازند و آن را چهار سال است که به تعویق می اندازند بلکه هنوز به واسطه یک اقدام غیرقانونی و غیر انسانی و ظالمانه در آن انتخابات به صورت حبس خانگی دو تن از مسئولین و کاندیداهای آن انتخابات ، ادامه دارد و در همین حال هزاران زندانی ، افراد محروم شده از مشاغل اداری و غیراداری، اخراجی دانشگاه ها ـ که باقی مانده از تقلب در انتخابات 88 و تصمیم بی رویه رهبراست ـ که مثل خار توی چشم رژیم  فرومانده و با همه ترفندهای مانند راهپیمایی های نمایشی، بحران های ساختگی و پیروزی های رزمی! در مانورهای نمایشی سپاه، بسیج و ارتش ، نتوانسته اند از آن بحران ها بدون ضرر و زیان و آسیب پذیری های فاحش بگذرند که حکومت را در بدترین وضع ممکن در طول حیات همیشه لغزان خود قرار داده است. با این حال به دستور رهبر یک بسیج همگانی برای انتخابات آینده در تمام زمینه ها و هردسته و سازمان و گروه و جناحی ـ ولو این که از رژیم صدمه دیده اند ولی خواهان ادامه جمهوری اسلامی هستند، دلجویی شود که به «صحنه» بیایند. بدون این که امیدی به آنان داده شود که سهمی از حاصل انتخابات آینده ریاست جمهوری به آنان واگذار خواهد شد.

پیداست که در صحنه آرایی انتخاباتی و قدرت نمایی نیروی حاضر در حوزه های رأی گیری، از سوی رهبر کوچک ترین نیت و نظر خیرخواهانه و دلسوزی وجود ندارد که چه بسا ممکن است با وجود «الخناس» های اطراف رهبری دوباره فاجعه 88 (اگر با مقاومتی و سرپیچی و یا نه و نویی از سوی دستجات روبرو شود) تجدید نمایند.

از هم اکنون زمزمه می کنند که تمام دستجات مخالف رژیم از پادشاهی خواهان، مجاهدین، سازمان های وابسته به اصلاحات ـ جریان منتسب به سبز و تمام ناراضیان ادوار قبلی مجلس به اضافه ناراضی های جریانات اخیر و اقدامات کابینه احمدی نژاد، قصد دارند در این شش، هفت ماه اخیر مؤتلف شده و خود را برای مقابله با انتخابات خرداد 92 آماده نمایند و بلوایی به مراتب بزرگ تر از 88 بیافرینند.

این حالی است که دلالان رژیم با وعده و وعید می خواهند اصلاح طلبان وابسته به خاتمی، بخشی که به دنبال میرحسن موسوی هستند و جمعی که زیر علم «کروبی» سینه می زنند و دستجات کوچک تر موسوم به «سبز» را به نوعی مصالحه با خود همراه کنند و بدون قول خاصی آنان را حداقل از بر هم زدن نمایش آن منصرف نمایند. ضمن این که به آنان «نصایح» می شود که خود را بازسازی! و حتی «اصلاح» کنند! و یا حداقل کار به درگیری فاحش کشیده نشود که بسیار احتمال دارد که درگیری این بار وسعتی تا مرز سقوط رژیم پیدا کند ضمن این که کارگزاران سرکوب و فاتحان دست به خون آغشته انتخابات 88 و عاملان تشویق سیدعلی خامنه ای به خشونت، همچنان دنبال «توبه» و «پوزش» و «درخواست بخشش فریب خوردگان» (اصلاح طلبان ، سبزها و سایر معترضان به انتخابات 1388 ) هستند و خواهان حسن نیت آنان در خدمت برگزاری انتخابات خرداد 92 می باشند و هم چنین به هیئت حاکمه آخوندی ثابت کنند که در آینده نیز هیچ قصد سویی نخواهند داشت و خواهان «تقسیم قدرت» نیستند در حالی که سخنان گاه به گاه رهبر در هفته های اخیر نشان از ادامه همان پلیدی اسفباری است که در سال 88 انجام داد. او همچنان «واقعیت گریز» بی اعتنا به بحران های موجود و خطرهای احتمالی و ادامه سیاست های لجوجانه و مرگباری نظیر «قذافی» و «اسد» است تا حرف غیرمنطقی خود را به کرسی بنشاند.

در همین حال به دستور رهبر، بلندگوهای حکومتی می خواهند چنین وانمود کنند که این انتخابات ریاست جمهوری و تعیین رییس جمهور است که این چنین اسباب شور و غلغله و «نشاط» یکی از بزرگ ترین حرکت های سیاسی در ایران شده است و درگیری ها و بگو مگوها ابراز نارضایتی ها هم حاصل شور و شوق مردمی و مشارکت در انتخابات است و با سیستم رهبری فائقه ولایت فقیه و وجود نایب امام زمانی مادام العمر و امریه های بی چون و چرای این مقام عظمای مملکتی برای هیچ فرد و جناحی جای چون و چرا و تخلف و سرپیچی باقی نمی گذارد. کما این که در همین سال های اخیر به جز هیاهوی متداوله تبلیغاتی رژیم، نه انتخاب ریاست جمهوری ، نه خط مشی ریاست جمهوری، نه مقابله کابینه احمدی نژاد با مجلس و نه اختلاف قوه مقننه با قوه قضاییه هیچ گونه مشکل لاینحل و خطرساز برای حکومت نبوده است که آن را با بن بست و مشکلات و خطراتی مواجه کند، جز امریه ها و تصمیمات اتمی مقام رهبری که سازمان های دولتی و رییس جمهوری را دستشان را توی پوست گردوی غنی کردن اورانیوم برای فعالیت های اتمی گذاشته است و همه آنانی که در این مسئله مشارکت دارند، مرتب تأکید می کنند که حل معظلات اتمی رژیم فقط از اختیارات رهبری و هرگونه توافقی با آمریکا و دولت های غربی به دستور سیدعلی خامنه ای خواهد بود.

بدین ترتیب نیز در سال جدید میلادی دولت های طرف مذاکره موسوم به 1+5 بایستی در انتظار اجازه مخصوص رهبری برای توافق در متوقف کردن فعالیت غنی کردن اورانیوم و سایر فعالیت های اتمی رژیم باشند و مگر این که ضرب الاجل جدیدی آنان را وادارد که از گزینه های دیگری برای ممانعت از فعالیت اتمی حکومت اسلامی استفاده کنند که مطمئناً به سود منافع ملی ایران نخواهد بود. به غیر از فعالیت اتمی که خود مشکلات تازه ای برای حکومت ایران آفریده است مابقی آن چه رژیم را تا گلو در منجلاب انقلاب خود فرو برده (بیگاری، فحشا، اعتیاد، تعطیل کارخانه ها، گرانی، اُفت کشاورزی، رکود صنعتی و ...) ضایعات حاصله از حکومت اسلامی ست که جز با تغییر سیستم و انحلال ستادها و نهادهای انقلابی عملی نخواهد بود و این مهم در گروی حرکت و اقدام مردم ایران برای تعیین سرنوشت آینده خود و میهنشان است که جز با رویارویی مستقیم با حکومت و ابراز نارضایتی و اظهار خواسته های قانونی خود و کسب آزادی های توصیه شده در منشور حقوق بشر عملی نخواهد بود. امیدواریم که سال جدید نوید دهنده این خیزش ملی و میهنی باشد: در خرابات مغان ، نور خدا می بینم/ این عجب بین که چه نوری ز کجا می بینم/.